دوست داشتن

  ارتباط احساس و علاقه ای مبتنی بر عواطف باعث میشود که انسان خطاها و نقصانها را نبیند اگر این احساس نسبت به خودمان باشد ،متکبر میشویم و در توهم مطلق بودن ،همواره با خطا درامیخته میشویم بدون انکه بدانیم در خطا هستیم ،اگر نسبت به دیگری این احساس را داشته باشیم تمام بدیهای او را حسن میبینیم در حالیکه رفتارهای او را اگر فردی دیگر انجام میداد از او بیزار میشدیم..اگر این احساس و عواطف را به فرزند خود داشته باشیم ،همه ی اعمال و رفتار او برای ما نیکو و کامل جلوه میکند....در حالیکه هر انسان در مرز بین خطا و صحیح در حال حرکت است .و هیچ مطلقی وجود ندارد.

سعادت

 بی شک هیچگاه نماز...مراقبه..یوگا ،کلیسا وهر نوع نیایشی دیگر نمیتواند انسان را به کمال معرفت و سعادت راهنمایی کند تا وقتی که شناخت و اگاهی و عقلانیت وارد شود و در هر حرکت و هر نفس به اندیشیدن و کسب معرفت باشد .انسان موجودی در حال یادگیری است ،یادگیری از طریق هوشیاری در رفتار و کردار و گفتار ،هوشیاری در اعمال غریزی ،هوشیاری در عالم رویا و خیال و...تا زمانی که رفتارهای انسانی مبتنی بر تکرار و عادت یا احساسات گذرا و بی ریشه است شاید در گذری همچون شکست حباب امواج صدای بلندی داشته باشد اما به همان زودی گذرا و در از بین رفتن است..

نگاه عشق

  صخره های سر به فلک کشیده،رقص علفها با نوازش نسیم،نوای آبشاری که در پوست سخت سنگها ،به نرمی و زیبایی روان است،گلهای زیبایی که در دامن کوه روییده و عطر دل انگیز خود را به خستگی نفسها هدیه میدهد،پرواز پروانه ها با بالهای هزار رنگ و لطیف، لا به لای شاخه ها و رود و صخره ها...سادگی زیبایی و منظره هایی که در جان مینشینند.جانهایی که به اشتیاق این نقاشی و موسیقی در رقص اشتیاق ،روی به معراج مینهد.نگاه عشق ،نگاهی بر اساس تصورات و اسم ها نیست

 محیط کار هر فردی جایگاه خوبی است که در طول مدت فعالیت در انجا با رفتارها واعمال متفاوت انسانها اشنا شود و بیشتر و بهتر بتواند به خود رجوع کند و از دستاوردهای این اگاهی جهت تصحیح خود بهره برداری کند..خیلی ها هستند که درگیر عواطف و احساس هستند و هر چیزی را از تنها دریچه ای که به عالم بیرون دارند میبینند و هر چقدر تلاش بکنید که به انها توضیح بدهیم که این دید شما از واقعه نادرست است و اصلا چنین نیست که برداشت میکنی ریالمتوجه نمیشوند چون در قالبی قرار گرفته اند که بجز ان را نمیتوانند و نمیخواهند درک کنند ،پس یاد میگیریم بخود رجوع کنیم و در ارتباط و افکار خود از محیط بیرون دقت کنیم که کجاها تنها از یک دریچه به موضوع نگاه کرده ایم و همواره تلاش کردیم دیگران را مقصر قلمداد کنیم و اصلا تلنگری به خود نزنیم.

یک فنجان قهوه

 جملات کنفوسیوس را مطالعه میکردم و بر روی هر کدام از جمله ها میاندیشیدم ..جایی گفته که" مهم نیست به کجا میروید تا زمانی که توقف نکرده اید" مهم به نظر من حرکت نیست، مهمتر در چه راستایی حرکت کردن است و گرنه میتواند به سمت سیاهی حرکت کرد و یا سوار بر قطار شهر بازی تا پایان عمر به حول یک مرکز چرخید و فرصتها را هدر داد ،جایی دیگر گفته است که "هیچ گاه با شخصی که از شما با فضیلت تر نیست معاشرت نکنید "به این اندیشه رسیدم که بر فرض وجود یک خط کش و معیار معتبر ،ان فردی که به نظرت با فضیلت تر است نیز با تو معاشرت نباید بکند.جایی گفته که" وقتی عصبانی هستی به عواقبش فکر کنید " بی شک در هنگام عصبانیت و خشم ،تفکر و اندیشه از بین میرود و اعمال و رفتار بر اساس جهل انجام میشود که فرصت اندیشیدن به عواقبش ،مجالی برای درست عمل کردن و فرو بردن خشم است.